‘Fashion, Swimwear and Jetset Hedonism.’ Dat, zo kondigt de cover aan, is de inhoud van Mirage.
Een jaren negentig-Ibiza-gevoel is bij het horen van deze ondertitel
misschien lastig te onderdrukken. En dan probeert het blad de aandacht
ook nog eens te trekken met een glimmend goud gedrukte titel en, net als
veel hedendaagse tijdschriften, een reusachtig formaat en veel ontblote
meisjestorso’s. Toch mag de lezer die het kilo’s wegende blad naar de
bank sleept meer verwachten. Door kelli van der waals voor hard//hoofd en Athenaeum.
Jaren zeventig
Dat is grotendeels te danken aan het jaren zeventig-thema, dat als
een rode draad door stijl en onderwerp loopt, in een lettertype dat in
desbetreffend decennium niet had misstaan. Al voordat de bladeraar de
inhoudsopgave bereikt, wordt hij ondergedompeld in seventies-interieurs,
-technologie, -voertuigen en een filmstill uit 1971 van 65 naakte
vrouwen op racefietsen.
Het echte kijkplezier begint op bladzijde 48, met een vijftien
pagina’s tellend beelddocument over de Formule 1, overgenomen uit een
boek van fotograaf Jesse Alexander. De foto’s maakte Alexander met een
Leica-camera en ze hebben, zo stelt ook de begeleidende tekst, een
serene kwaliteit vergeleken bij de flitsende plaatjes waarin de
racewagens tegenwoordig worden vastgelegd. Op de rauwe, korrelige foto’s
met sterke primaire kleuren zijn zwiepende vrouwenharen onder hippe
hoeden vastgelegd, blauwe coureursogen omcirkeld door een afgebladderde
racehelm en donkere vlekken waar wagens langs het neo-barokke casino van
Monte Carlo racen. Romantische nostalgie ligt op de loer, vooral bij
het lezen van anecdotes over de racers van toen. Zo zou F1-held James
Hunt destijds shirtloos door de straten van Marbella hebben geslenterd,
lurkend aan een Cuba Libra.
Iconische onderwerpen
Mirage legt een voorkeur voor iconische onderwerpen aan de
dag. Zoals het Italiaanse eiland Capri, dat haar ansichtkaart-status
ontleent aan zowel haar prachtige zeekliffen als haar status als haven
voor de aristocraten, beroemdheden en andere rijken. Of de reeks
‘Beauties of the 70’s’, waartoe onder meer Brigitte Bardot, Jane Birkin
en Raquel Welch behoren. Zij vormen volgens
Mirage ‘a special
breed of effortlessly powerful and ultimately glamorous woman.’ Een
soort dat een hele generatie ontwerpers, kunstenaars en muzikanten heeft
geïnspireerd en ‘een nieuwe stroming in seksuele energie’
representeerden.
Elders in het blad worden meer persoonlijkheden en beauties
geportretteerd die hun stempel op deze jaren hebben gedrukt, zoals een
jeugdige Brooke Shields, ‘Baby Brooke’, die in de jaren zeventig met
haar veertien jaar het jongste model ooit was dat de cover van Vogue
sierde; Dennis Hopper, die in Easy Rider ‘the proud exponent of a
rootless, fearless freedom’ belichaamde; of Björn ‘Ice’ Borg, de
tennislegende die
overnight de status van tieneridol verwierf en op zijn 27ste resoluut met pensioen ging.
Een frisse ochtendwandeling
Achterin weet het dikke blad de lezer te verrassen met een aantal
artikelen over onverwachte onderwerpen. Niet iedereen zal hebben gehoord
van
Looking Good – A Guide for Men, een boek van Charles Hix
met schoonheidstips voor mannen, grootmoedersstijl. Zo raadt Hix mannen
een frisse ochtendwandeling aan, zodat hun kapsel een ‘circulation
boost’ krijgt. Boeiend is ook het verhaal over de onderwater-bouwwerken
van oceanograaf Jacques Cousteau, die daarmee menselijke kolonies onder
de zeespiegel wilde stichten. De drie zogeheten Conshelfs die nu nog
bestaan, worden enkel bewoond door vissen en zeewier.
Mirage licht een tipje van de sluier op over wat de jaren
zeventig aan opvallends, moois en boeiends hebben voortgebracht en
herinnert aan de aangename esthetiek van toen (waarvoor de liefde de
laatste tijd reeds is opgewaaid, zie de populariteit van Instagram en de
films van Wes Anderson). Tussen de foto’s van overwegend naakte meisjes
door, blijkt het blad meer aardigs te bieden dan de ondertitel doet
vermoeden.
Kelli van der Waals is mediawetenschapper en freelance journalist.
